Opschorten en stopzetten van het loon


Een zieke werknemer heeft in beginsel recht op doorbetaling van (ten minste 70% van) zijn loon voor een periode van maximaal twee jaar. Hij moet hierbij wel de verzuimvoorschriften en re-integratie-inspanningen nakomen. Gebeurt dit niet, dan heeft de werkgever verschillende sanctiemogelijkheden.

De werkgever moet kunnen vaststellen – middels een arbodienst – of een werknemer daadwerkelijk ziek is. Hij kan hiertoe controlevoorschriften vaststellen. Indien een werknemer deze controlevoorschriften niet nakomt, kan de werkgever het loon opschorten. Dit is "slechts" een pressiemiddel. Komt een werknemer alsnog zijn verplichtingen na én blijkt hij inderdaad ziek te zijn geweest, dan dient de werkgever alsnog het achterstallige loon te betalen.

Het recht op loon herleeft echter niet in geval van een stopzetting. Dit is mogelijk in een aantal situaties. Denk hierbij aan het opzettelijk veroorzaken van ziekte, het door toedoen van de werknemer belemmeren of vertragen van de genezing, de weigering om passende arbeid te verrichten en het zonder deugdelijke grond weigeren om mee te werken aan redelijke voorschriften die erop gericht zijn de werknemer in staat te stellen om passende arbeid te verrichten.

Voordat een werkgever het loon opschort of stopzet, is hij verplicht om de werknemer hiervan schriftelijk en onverwijld op de hoogte te brengen. Let u echter wel op, want het kiezen van de verkeerde sanctie kan vervelende consequenties hebben. Dat zou toch zonde zijn. Geheel vrijblijvend is een en ander overigens niet. Indien u geen gebruik maakt van uw sanctiemogelijkheden, zou het UWV weleens van mening kunnen zijn dat u uw werknemer onvoldoende bij de les gehouden heeft. Dat levert u dan een vervelende loonsanctie in het derde ziektejaar op.

bron: VDB Advocaten Notarissen